Procedury

PROCEDURA POSTĘPOWANIA DIAGNOSTYCZNEGO
W PRZYPADKU DZIECI Z DYSLEKSJĄ ROZWOJOWĄ

ZAŁOŻENIA OGÓLNE:
• Przez specyficzne trudności w uczeniu się (dysleksja rozwojowa) należy rozumieć trudności w uczeniu się odnoszące się do uczniów w normie intelektualnej, którzy mają trudności w przyswajaniu treści nauczania, wynikające ze specyfiki ich funkcjonowania percepcyjno-motorycznego i poznawczego, nieuwarunkowane schorzeniami neurologicznymi.
• Pierwsza diagnoza dysleksji rozwojowej powinna być przeprowadzona w klasach
0 – III.
• W I etapie kształcenia nie stwierdzamy występowania dysleksji a jedynie ryzyko lub podejrzenie dysleksji i występowanie deficytów rozwojowych utrudniających naukę czytania i pisania.
• Dysleksja rozwojowa nie powinna być stwierdzana na podstawie jednorazowej wizyty.
• Opinia o specyficznych trudności w uczeniu się może być wydana uczniowi nie wcześniej niż po ukończeniu III klasy szkoły podstawowej i nie później niż
do ukończenia szkoły podstawowej.
• Opinia raz wydana ważna jest do końca edukacji szkolnej, bez konieczności jej aktualizacji.
• W uzasadnionych przypadkach opinia może być wydana po ukończeniu szkoły podstawowej – w sytuacji, kiedy niemożliwe będzie przeprowadzenie diagnozy we wskazanym terminie (np. uczeń chodził do szkoły podstawowej za granicą, wrócił do Polski i uczęszcza do gimnazjum, nie posiada opinii w sprawie specyficznych trudności, a nauczyciele i rodzice widzą potrzebę specjalistycznej diagnozy w tym zakresie) lub gdy pojawiają się inne, niezależne od ucznia okoliczności, uzasadniające wydanie tej opinii. W takim przypadku opinia poradni o specyficznych trudnościach w uczeniu się może być wydana uczniowi później, na wniosek nauczyciela lub specjalisty, prowadzącego z nim zajęcia w szkole i po uzyskaniu zgody rodziców albo samego ucznia, jeśli jest on pełnoletni. Wniosek w tej sprawie mogą złożyć również rodzice albo pełnoletni uczeń.
• Poradnia wydaje opinię na wniosek rodziców lub opiekuna prawnego.
• Dzieci kierowane są na badania przez szkołę, rodziców lub ucznia dorosłego.
• Przed przystąpieniem do diagnozy wymagana jest opinia wychowawcy w klasach
0 – III, opinia wychowawcy i polonisty w klasach starszych szkoły podstawowej.
• Konieczna jest opinia ze szkoły zawierająca informacje o niepowodzeniach szkolnych ucznia, o jego mocnych stronach oraz opisująca przebieg zorganizowanej pomocy i jej efekty.
• Opinia wychowawcy powinna zawierać informacje o niepowodzeniach szkolnych ucznia, o jego mocnych stronach.
• Opinia polonisty powinna zawierać szczegółowe informacje o trudnościach w czytaniu
i pisaniu.
• Do opinii należy dołączyć próby pisania ucznia (zeszyty, dyktanda, sprawdziany oraz inne wytwory).
• Przed wydaniem opinii stwierdzającej dysleksję rozwojową uczeń powinien wykazać się potwierdzonym przez szkołę uczestnictwem w zespole korekcyjno-kompensacyjnym lub dydaktyczno- wyrównawczym, pracą samokształceniową w domu lub innymi formami pracy terapeutycznej pod opieką specjalisty: psychologa lub pedagoga.

II. KIERUNKI POSTĘPOWANIA DIAGNOSTYCZNEGO:
• Zebranie danych o problemach rozwojowych ucznia (dane kliniczne).
• Wykluczenie innych niż specyficzne trudności w uczeniu się przyczyn niepowodzeń
w nauce czytania i pisania (wada wzroku, słuchu, narządu ruchu, niepełnosprawność umysłowa, problemy emocjonalne, zaniedbania wychowawcze).
• Określenie obszarów nasilonych trudności ucznia.
• Określenie obszarów dobrego funkcjonowania, zainteresowań i dążeń ucznia.
• Stwierdzenie rozbieżności między możliwościami ucznia (poziom rozwoju poznawczego w normie) a jego wynikami w uczeniu się.

III. ETAPY POSTĘPOWANIA DIAGNOSTYCZNEGO:
• Wstępna orientacja w problemie, zebranie dostępnych dokumentów:
 - informacje ze szkoły, wniosek rodziców,
 - zeszyty i prace klasowe bieżące i z wcześniejszych lat nauki,
 - dokumentacja z pracy terapeutycznej,
 - opinia na podstawie poprzednich badań.
• Wywiad z rodzicami:
 - Wczesny rozwój dziecka ze szczególnym uwzględnieniem sprawności
motorycznej, mowy, rozwoju emocjonalno-społecznego,
 - stan zdrowia, wyniki badań wzroku i słuchu, wady narządów ruchu, schorzenia,
 - dane o sytuacji rodzinnej, stosunek rodziców do problemów uczenia się,
 - przebieg nauki szkolnej (frekwencja, sukcesy, niepowodzenia),
 - zdolności, zainteresowania, zamiłowania dziecka.
• Rozmowa z uczniem:
 - stosunek do problemów w uczeniu się,
 - zainteresowania, zamiłowania.
• Badanie psychologiczne:
1. Ocena rozwoju poznawczego.
2. Ocena percepcji wzrokowej.
3. Ocena percepcji słuchowej i umiejętności fonologicznych
4. Badanie lateralizacji.
5. Ocena funkcjonowania emocjonalnego-społecznego.
• Badanie pedagogiczne:
1. Ocena prac ucznia: zeszyty, sprawdziany ortograficzne.
2. Ocena umiejętności czytania i pisania.
• Badanie logopedyczne:
w zależności od problemu lub jako element badań przesiewowych, ocena poprawności artykulacyjnej, kompetencji językowych.

IV. OPINIOWANIE:
• Opinia stwierdzająca specyficzne trudności w uczeniu się powinna zawierać odpowiednie sformułowanie: dysleksja właściwa, dysortografia, dysgrafia oraz uzasadnienie rozpoznania opisane zarówno przez pedagoga, jak psychologa.
• W opinii należy wskazać możliwości, „mocne strony” ucznia, na których można się oprzeć w pracy terapeutycznej oraz zawrzeć informację o wcześniejszych próbach pomocy dziecku.
• Opinia powinna zawierać także wskazanie odpowiedniej formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej realizowanej w przedszkolu, szkole lub innej placówce stosownie
do potrzeb oraz szczegółowe uzasadnienie wskazanej formy pomocy.

Procedura wprowadzona zarządzeniem dyrektora Nr 4/2011/2012 z dnia 05.09.2011r.